وقتی صحبت از تکنیک‌های تدریس من می‌شود، در واقع در کلاس درس من، فعالیت‌های زیادی وجود دارد که انجام می‌دهم، مانند سرودهای جاز، بازی‌های کاهوت، جپاردی و تمرین TPR و غیره. اما اساساً، هدف همه این فعالیت‌ها، تلاش برای الهام بخشیدن به دانش‌آموزان است تا یادگیری زبان انگلیسی را یک سفر جالب بدانند؛ تلاش برای باز کردن ذهن آنها و تشویق آنها به پذیرش دانش با آغوش باز است. به این دلیل که داشتن ذهنی باز که آماده و مشتاق یادگیری است، در واقع با بسته بودن درهای آنها به روی یک موضوع یا کلاس خاص بسیار متفاوت است. این در واقع بسیار مهم است. اگر به دانش‌آموزی این احساس را بدهید که آماده یادگیری است، قطعاً در درازمدت دانش بیشتری را جذب، جذب و حفظ خواهد کرد. اما اگر دانش‌آموزی تصمیم بگیرد در را ببندد و تصمیم بگیرد که به روی شما باز نکند، چیزی به دست نخواهد آورد.

برای مثال، سرودهای جاز، به عنوان یک تکنیک درون کلاسی، توسط یک متخصص آموزش زبان آمریکایی به نام کارولین گراهام ابداع شده است. کاربرد آن در واقع بسیار گسترده و ابزاری بسیار کاربردی است. این روش به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد هر واژگان و نکات گرامری را که باید حفظ کنند، به یک سرود تبدیل کنند. برخی از چیزهایی که در وهله اول می‌توانند بسیار خسته‌کننده و حفظ کردنشان دشوار باشد، می‌توانند به چیزی بسیار شاد، پر از ریتم و سرگرم‌کننده تبدیل شوند. این برای زبان‌آموزان جوان بسیار مفید است، زیرا مغز آنها به چیزهایی که ریتم‌ها و الگوهای خاصی دارند، بسیار واکنش نشان می‌دهد. دانش‌آموزان واقعاً از این لذت می‌برند و ما حتی می‌توانیم از آن موسیقی بسازیم. این روش به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا به طور شهودی دانشی را که باید یاد بگیرند، به دست آورند.

تکنیک دیگری که من در کلاس درس استفاده می‌کنم TPR نام دارد که مخفف Total Physical Response (پاسخ فیزیکی کامل) است. در این تکنیک از دانش‌آموزان خواسته می‌شود که تمام اعضای بدن خود را به طور کامل درگیر کنند و از حرکات فیزیکی برای واکنش به ورودی‌های کلامی خاص استفاده کنند. این تکنیک می‌تواند دانش‌آموزان را قادر سازد تا صدای کلمه را با معنی کلمه تلفیق کنند.