وقتی نوبت به تکنیک‌های تدریس من می‌رسد، در واقع در کلاس درس، فعالیت‌های زیادی وجود دارد، مانند آوازهای جاز، بازی‌های کاهوت، خطر، و تمرین TPR و غیره. اما اساساً، هدف همه این فعالیت‌ها، تلاش برای الهام بخشیدن به دانش آموزان یادگیری زبان انگلیسی را سفری جالب بدانند. در تلاش است تا آنها را باز کند و آنها را تشویق کند که دانش را با آغوش باز در آغوش بگیرند. دلیلش این است که داشتن ذهنی باز که آماده و هیجان‌زده برای یادگیری است، در واقع با بسته شدن درهای آنها برای یک موضوع یا کلاس خاص بسیار متفاوت است. این در واقع بسیار مهم است. اگر به دانش آموزی این احساس را بدهید که برای یادگیری آماده است، قطعاً دانش بیشتری دریافت خواهد کرد، در درازمدت اطلاعات بیشتری را جذب و حفظ خواهد کرد. اما اگر دانش آموزی تصمیم بگیرد درب خانه خود را ببندد و تصمیم بگیرد که به روی شما باز نشود، چیزی به دست نخواهد آورد.

به عنوان مثال، آوازهای جاز، به عنوان یک تکنیک در کلاس، توسط کارولین گراهام، متخصص آموزش زبان آمریکایی ایجاد شده است. کاربرد آن در واقع بسیار گسترده است، یک ابزار بسیار کاربردی. این اجازه می دهد تا هر واژگان، هر نکته گرامری را که دانش آموزان باید به خاطر بسپارند، به یک شعار تبدیل کنند. برخی از چیزها، که در وهله اول ممکن است بسیار خسته کننده و سخت باشد، می توانند به چیزی بسیار شیک، پر از ریتم و سرگرم کننده تبدیل شوند. این برای یادگیرندگان جوان بسیار مفید است، زیرا مغز آنها به چیزهایی که دارای ریتم و الگوهای خاصی هستند بسیار پاسخ می دهد. دانش‌آموزان واقعاً از آن لذت می‌برند و ما حتی می‌توانیم از آن موسیقی بسازیم. این به دانش آموزان کمک می کند تا به طور شهودی دانشی را که باید یاد بگیرند به دست آورند.

تکنیک دیگری که من در کلاس درس خود استفاده می کنم TPR نام دارد که مخفف Total Physical Response است. از دانش آموزان می خواهد که تمام اعضای بدن خود را به طور کامل درگیر کنند و از برخی حرکات فیزیکی برای واکنش به ورودی کلامی خاص استفاده کنند. می تواند دانش آموزان را قادر سازد تا صدای کلمه را با معنای کلمه تلفیق کنند.